Po wielkim zwycięstwie Rodyjczyków nad wojownikami syryjskimi w 305 r. p.n.e. mieszkańcy greckiej wyspy postanowili wznieść posąg ku czci boga Heliosa, patrona wyspy. Chcieli w ten sposób podziękować mu za pomoc w odparciu inwazji syryjskiego władcy Demetriusza Poliorcetesa. Pieniądze zebrano dzięki sprzedaży zdobytego sprzętu wojennego i w 304 roku p.n.e. można było rozpocząć budowę tego monumentalnego posągu. Twórcą kolosa był Chares z Lindus, który wraz z zespołem budowniczych i niewolników pracował nad jego wykonaniem przez 12 lat. Dopiero wtedy odsłonił go przed mieszkańcami wyspy. Wysokość i wspaniałość posągu budziły podziw. Nie wszyscy jednak podzielali ten entuzjazm, obawiając się, że monumentalność posągu może rozgniewać boga Heliosa i sprawić, że zatopi on wyspę Rodos w morzu.

Ponieważ ani posąg, ani żadna z jego części nie przetrwała do dziś, opinie na temat tego, jak faktycznie wyglądał i gdzie stał, są różne. Większość opisów zgadza się, że Kolos z Rodos miał 33 m wysokości i stał na masywnej marmurowej podstawie. Był to naprawdę wspaniały posąg w swoich czasach, a przy wysokości ponad 30 metrów mógł poszczycić się tytułem najwyższego posągu starożytności. Po posągu mieszkańcy Rodos zostali nawet nazwani Kolosami.

Wewnątrz posąg był pusty i wzmocniony żelazną ramą. Od dołu do góry stopniowo pokrywano go płytami z brązu. Każda płyta była najpierw młotkowana i kształtowana przez rzemieślników, zanim została przynitowana do żelaznej konstrukcji i do sąsiednich płyt. Cielęta, które utrzymywały cały ciężar posągu, miały solidny rdzeń z ciężkich kamiennych bloków. Podczas budowy robotnicy palili ziemię wokół gotowych części, aby dotrzeć na wyższe piętra posągu. Po zakończeniu budowy, cała ziemia została usunięta i posąg został zaprezentowany ludziom.

Być może największą tajemnicą jest to, gdzie właściwie umieszczono posąg boga słońca. Według niektórych wersji, stał on w porcie Mandraki nad Rodos, każda stopa na innym molo, a pod jego stopami przepływały statki. Ta rekonstrukcja często pojawia się w drukach od XVI do XIX wieku. Nie pasowałoby to jednak do proporcji i postury posągu; stopy musiałyby być daleko od siebie, a kolos łamałby się w biodrach. Przeważa więc pogląd, że Kolos stał na marmurowym cokole ze złączonymi stopami, z lekko ugiętą jedynie prawą stopą. Była to typowa postawa starożytnych posągów. Miał na sobie nakrycie głowy, a prawa ręka boga była uniesiona, trzymając pochodnię. Mówi się również, że płonąca pochodnia służyła jako wyjątkowy znak nawigacyjny, ponieważ można ją było dostrzec z dużej odległości. Według tych teorii Kolos stał na wzgórzu w pobliżu stolicy Rodos, a najbardziej prawdopodobną lokalizacją był dziedziniec świątyni Heliosa (tam, gdzie dziś stoi Pałac Wielkich Mistrzów), jak podają rodyjskie źródła.

Według niektórych uczonych, bóg był przedstawiany zupełnie nago. Według Wolframa Hoepfnera, niemieckiego historyka, Helios stał półnagi, z płaszczem zarzuconym na nagie ciało, ale tylko częściowo zakrywającym go, widoczne były najdelikatniejsze części. Jego prawa ręka była uniesiona i otwartą dłonią witał przybywających na wyspę Rodos gości.

Kolos nie stał jednak długo w doku Rodos. W 226 roku p.n.e. okolicę nawiedziło silne trzęsienie ziemi, a posąg Heliosa złamał się w kolanach i runął na ziemię. Mieszkańcy Rodos, prawdopodobnie z powodu przesądów, nie odważyli się jednak odbudować posągu, ani nawet przenieść jego ruin. Rozbite szczątki leżały więc w swoim pierwotnym miejscu aż do 653 roku, kiedy to Arabowie przejęli kontrolę nad Rodos i wykradli ruiny. Podobno sprzedali je syryjskiemu kupcowi, który zabrał je i sprzedał jako złom z brązu. Ten następnie został przetopiony i wykorzystany do produkcji monet, broni itp.

Dziś po Kolosach z Rodos pozostał jedynie pusty teren i mnóstwo mitów. Niezależnie od tego czy stał przy porcie Mandraki, czy na wzgórzu nad miastem, czy przy porcie wojennym, czy gdziekolwiek indziej na Rodos, to właśnie do portu handlowego Mandraki kieruje się większość turystów. Na molo, gdzie miały być umieszczone nogi ogromnego posągu, stoją teraz dwie kolumny - jedna z lani, a druga z jeleniem. Kolumny te są jednym z najbardziej znanych symboli wyspy Rodos.

Ciekawe:

• W czasach starożytnych słowo "kolos" odnosiło się do każdego posągu. Jednak za sprawą Kolosa z Rodos uległo to zmianie i od początku jego istnienia nazywano tak tylko posągi o gigantycznych rozmiarach.
• Kolos z Rodos jest uznawany za jeden ze starożytnych siedmiu cudów świata, choć w momencie tworzenia tej listy już nie stał.
• Kolos miał najkrótszy "żywot" ze wszystkich siedmiu starożytnych cudów, stojąc w miejscu przez zaledwie 66 lat.
• W swoim czasie Kolos był tak znamiennym elementem wyspy, że średniowieczni Grecy i Frankowie nazywali wyspiarzy Kolosami. Rodos w ogóle wyróżniało się gigantycznymi rzeźbami i miało słynną na cały świat szkołę artystyczną.
• Aby ukryć dotychczasowy wygląd rosnącego kolosa, Chares z Lindus zbudował go otaczając tonami piasku i żwiru.
• Mówi się też, że gdy rzeźbiarzowi, Charesowi z Lindo, pokazano po zakończeniu prac niewielką skazę na brązowym płaszczu posągu, popełnił on samobójstwo.
• W 2016 roku zespół młodych profesjonalistów z różnych krajów europejskich, pod przewodnictwem architekta z Rodos Ari A. Palla z pomysłem ożywienia jednego z największych symboli wyspy Rodos i odbudowy Kolosa z Rodos. Plany tego zespołu są bardzo ambitne, ponieważ nie ma to być zwykła kopia oryginału, ale znacznie bardziej gigantyczna konstrukcja, która będzie urzekać ludzi tak jak oryginalny Kolos w starożytności, a jednocześnie nowy Kolos z Rodos ma być również nowoczesny i wielofunkcyjny.

Inne miejscowości turystyczne na wyspie Rodos

Najpopularniejsze zabytki na wyspie Rodos: Akropol Lindos, Akropol Rodos, Zamek Monolithos, Klasztor Tsambika, Kolos Rodos, Pałac Wielkich Mistrzów - Miasto Rodos

Kurorty, plaże, zabytki i wycieczki - wszystko na przejrzystej mapie Rodos.