Wojny grecko-perskie
Bitwa pod Salaminą miała miejsce w 480 r. p.n.e. i była decydującą bitwą wojen grecko-perskich.
Po bitwie lądowej pod Termopilami i bitwie morskiej pod Artemizjonem grecka flota wycofała się do Aten, a następnie na półwysep Salamina. Po zajęciu Aten przez Persów, flota perska osiadła w zatoce Falerón. Grecki dowódca Themistocles zdecydował, że bitwa zostanie stoczona na morzu i wybrał Salaminę jako miejsce bitwy, ponieważ znajdowała się tam cieśnina, która eliminowała przewagę liczebną perskich statków (według najnowszych analiz stosunek perskich do greckich statków wynosił 600:200). Perski władca Kserkses odkrył tę taktykę i próbował zwabić Greków do Zatoki Sarońskiej. Z drugiej strony, Temistokles popchnął Persów w kierunku Salaminy i wsparł ten wysiłek, wysyłając wiadomość, że wśród Greków panuje niezgoda i że niektóre statki wycofają się na południe w nocy. Kserkses chciał to wykorzystać i nakazał atak w nocy. Ale Grecy zostali ostrzeżeni przez statek, który przepłynął od Persów.
Grekom w walce pomogła głównie cieśnina Salaminy, ich znajomość lokalnych wód i silny wiatr (chociaż miał niewielki wpływ na greckie statki, przechylił duże perskie statki). Innym interesującym faktem było to, że Grecy wyciągnęli swoje okręty na brzeg 10 dni przed bitwą. Dzięki temu ich okręty były mniej nasiąknięte wodą, a zatem lżejsze i bardziej zwrotne niż okręty perskie. W bitwie zatopiony został między innymi perski okręt flagowy.
Po bitwie pod Salaminą grecka flota przejęła kontrolę nad morzem. Chociaż Persowie nadal mieli przewagę po bitwie, Kserkses nie odważył się już stawić czoła greckiej flocie i wezwał do odwrotu. Ostatecznie Persowie również wycofali się z Grecji, ponieważ bez przewagi morskiej nie mieli możliwości zaopatrywania swoich sił lądowych. Resztki sił perskich zostały pokonane w bitwie pod Platejami.