Korynt

Istnieją dwie wersje powstania miasta Korynt. Według pierwszej, miasto zostało założone przez Koryntosa (potomka boga Heliosa). Według drugiej, miasto zostało założone przez boginię Ephyrę (córkę tytana Okeanosa). Zamieszkałe miasto zostało następnie tymczasowo opuszczone, zanim Doryci osiedlili się tam pod koniec okresu mykeńskiego. Handel ceramiką sprawił, że miasto stało się bardzo bogate, a fraza "Nie każdy może pojechać do Koryntu" stała się nawet powszechna, odnosząc się do tego, jak drogie było tutaj życie.

Według mitu, pierwotnym królem Koryntu był mityczny Syzyf. Istnieje też inna legenda związana z Koryntem, która mówi, że to właśnie w tym mieście Iason opuścił swoją żonę Medeę.

Za panowania króla Cypseli i jego syna Periandrosa wielu Koryntyjczyków zostało wysłanych za morze, a także założono liczne kolonie miejskie, takie jak Epidamnos, Syrakuzy i Ambrakia. Król Periandros wprowadził również monetę. W tym czasie miasto rozwinęło również porządek koryncki, który jest stylem klasycznej architektury starożytnej po porządku jońskim i doryckim. Głowica kolumny korynckiej była najbardziej wyszukaną z tych trzech.

Miasto Korynt uczestniczyło później w wojnie trojańskiej, bitwie pod Salaminą, gdzie miasto dostarczyło 40 statków, oraz bitwie pod Platejami, w której wzięło udział 5000 hoplitów. Korynt był w dużej mierze sojusznikiem Sparty i wrogiem Aten. Jednak w 394 r. p.n.e. Korynt postanowił nie tolerować hegemonicznej pozycji Sparty i sprzymierzył się z Atenami, Tebami i Argos, co doprowadziło do wojny korynckiej. W 386 r. p.n.e. Koryntianie zostali jednak zmuszeni do zaakceptowania warunków pokoju. Po zakończeniu wojny władzę przejęli arystokraci, a miasto ponownie stanęło po stronie Sparty.

Później Korynt stał się bazą macedońskiej władzy w południowej Grecji.