Grecka wyspa Santorini, a dokładniej Thera, położona jest w południowej części Morza Egejskiego i należy do grupy wysp zwanych Cykladami. Wyjątkowość wulkanicznej wyspy Santorini widać na pierwszy rzut oka. Wysokie strome klify wyrastające z morza, a na nich wioski złożone z małych niebiesko-białych domków w typowym cykladzkim stylu. Z kolei na wschodnim wybrzeżu wyspy znajdziemy rozległe winnice i piękne plaże pokryte wulkanicznym piaskiem.
Nazwa Santorini pochodzi od łacińskiego zwrotu "Santa Irini" czyli "Święta Irena", która w średniowieczu była patronką wyspy. Nazwa ta jest używana głównie wśród turystów, wcześniej wyspa była znana jako Thera (lub Thira) i do tej nazwy Grecy powrócili w XIX wieku. Nazwa Santorini zazwyczaj odnosi się do całego archipelagu, ale często można spotkać się z określeniem największej wyspy.
Santorini leży na Morzu Egejskim, 120 km na północ od Krety i 220 km na południowy wschód od Aten. Jest to jedna z najbardziej wysuniętych na południe tzw. wysp Cyklad, a jej stolicą jest Fira (Thira).
Wyspa Santorini jest pochodzenia wulkanicznego. W przeszłości była to okrągła wyspa leżąca na podmorskim superwulkanie o nazwie Strongyli. Około 1600 r. p.n.e. doszło jednak do potężnej erupcji w okolicy, która nadała wyspie obecny kształt, przypominający podkowę.
Jest to właściwie krater wulkanu, jego ujście po erupcji zostało zalane przez morze i dziś wystaje z niego tylko kilka wulkanicznych wysp. Największą z nich jest zamieszkana skalista wyspa Thirassia, następnie dwie mniejsze wyspy Nea Kameni i Palea Kameni oraz ostatnia, najmniejsza wyspa Aspronisi (dla lepszego zobrazowania zobacz mapę Santorini).
Rejs po zalanej kalderze to jedna z najpopularniejszych wycieczek na Santorini. Nea Kameni jest nadal aktywnym wulkanem i można wspiąć się na jego krater, natomiast na drugiej wysepce z lawy, Palea Kameni, można odpocząć w pobliżu gorących źródeł siarkowych. Można wybrać się na przejażdżkę na osiołku na szczyt Thirasia (lub Therasia) i podziwiać spektakularny widok na Santorini, polecamy również wizytę w Manolás, wiosce, która dzielnie oparła się spustoszeniu czasu, lub w osadzie Potamos z domami w jaskiniach. Wysepka Aspronisi znana jest jako "Biała Wyspa", ale od kilku pokoleń jest własnością prywatną jednej rodziny i dlatego nie jest dostępna dla zwiedzających.
Dla jednych jej kształt przypomina podkowę, dla innych otwartą szczękę, która ma połknąć małe wulkaniczne wyspy znajdujące się w jej pobliżu. Zresztą geografia Santorini jest bardzo ciekawa i zróżnicowana.
Wewnętrzna strona wyspy składa się ze stromego zbocza o wysokości do 400 metrów, na którym małe tradycyjne greckie wioski wznoszą się jak śnieżnobiałe czapki. Dzikie piękno tych miejsc potęguje wspaniały widok małych wulkanicznych wysp na morzu poniżej i złote zachodzące słońce. Fascynujący widok zachodu słońca to jedna z rzeczy, która co roku przyciąga na Santorini miliony turystów.
Z kolei na zewnątrz znajduje się łagodne zbocze, które opada do brzegu morza, ustępując miejsca bujnym zielonym dolinom, rozległym winnicom i pięknym plażom. W szczególności miejscowe odmiany winogron są znane na całym świecie jako bardzo smaczne i wyśmienite, a wino z Santorini cieszy się dobrą opinią.
Tradycyjna architektura Santorini jest podobna do pozostałych greckich wysp z grupy Cyklad, czyli niższe, białe domy i kopulaste dachy o niebieskim kolorze. Domy są zwykle zbudowane z lokalnego kamienia i skały wulkanicznej.
Cechą szczególną tego stylu są tzw. hipóskafy, czyli domy wkopane w okoliczne skały (przez ściany boczne lub dolną kondygnację). Dzieje się tak, ponieważ pumeks ma doskonałe właściwości izolacyjne, które zapewniają bardziej stabilne warunki w pomieszczeniach - ciepło zimą i chłód latem. Wykorzystują to np. winiarze do przechowywania swoich zapasów.
Niestety, silne trzęsienie ziemi w 1956 roku spowodowało niestabilność gruntu, zwłaszcza na grzbietach kaldery, i trzeba było ewakuować znajdujące się tam "podziemne domy". Wstrząsy dotknęły kilka miejscowości na Santorini. Niektóre zostały w znacznym stopniu zniszczone, niektóre nawet całkowicie. Jednak większość z nich, nawet w przypadku nowego budownictwa, starała się trzymać wspomnianego stylu, który daje obraz całej wyspy. Jednak wielu mieszkańców opuściło wyspę po trzęsieniu ziemi i przeniosło się głównie do Aten i Pireusu.
Najpopularniejsze ośrodki turystyczne można znaleźć zarówno w zachodniej części wyspy na krawędzi krateru wulkanicznego, jak i wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża wyspy. Tak więc podczas gdy miasta takie jak Oia, Imerovigli, Firostefani czy Fira przyciągają turystów oszałamiającym spektaklem zalanej kaldery skąpanej w blasku zachodzącego słońca, kurorty takie jak Kamari, Perissa, Perivolos czy Vlychada są popularne wśród turystów ze względu na piękne otoczenie i zachwycające wulkaniczne plaże.
Stolicą wyspy jest Fira, kulturalne i handlowe centrum wyspy z wieloma wspaniałymi zabytkami, muzeami i galeriami. Miasteczko Oia jest również bardzo znane i pojawia się w każdym materiale promocyjnym o Santorini, głównie ze względu na przyjemną architekturę i doskonałe warunki do oglądania zachodu słońca. Jednak jego reputacja nie jest bez winy i ma tendencję do bycia zatłoczonym przez turystów we wczesnych godzinach wieczornych. Firostefani, tłumaczone jako "korona Firy", zaprasza do spacerów po swoich wąskich, malowniczych ścieżkach, a jego wysokość może przyprawić o zawrót głowy na widok dzikiego piękna kaldery poniżej. Można też odwiedzić np. miasteczko Imerovigli z pozostałościami starego zamku Skaros lub kurort Megalochori, słynący z doskonałych degustacji lokalnego wina.
Najczęściej odwiedzanym kurortem jest chyba Kamari, które leży po wschodniej stronie wyspy i funkcjonuje jako bardzo żywy i dobrze zorganizowany ośrodek plażowy. Jego długa promenada plażowa jest piękna, szczególnie czarna, piaszczysta plaża Kamari. Szczególnie polecamy wizytę w pozostałościach starożytnego miasta Thera, które leży niedaleko ośrodka. Dużą popularnością cieszy się również kurort Perissa z piękną plażą, odpowiednią dla miłośników sportów wodnych oraz szkołą nurkowania. Plaża Perissa wraz z sąsiednią plażą Perivolos tworzy najdłuższą plażę na Santorini.
Jeśli masz więcej czasu na zwiedzanie Santorini, koniecznie udaj się w głąb lądu i poznaj bardziej ukrytą stronę wyspy. Małe, tradycyjne greckie wioski dadzą Ci inny klimat, a spokój jest w sam raz na relaks i przemyślenia, z dala od tłumów turystów. Znajduje się tu również kilka ciekawych zabytków i pięknych kościołów, takich jak wioska Emporio z pozostałościami średniowiecznego zamku Kasteli, wioska Mesa Gonia ze słynnym bizantyjskim kościołem Episkopi Gonia czy unikalne domy wykute wprost w skałach w wiosce Karterados.
Słynne plaże Santorini znajdują się głównie wzdłuż wschodniego i południowego wybrzeża wyspy, a ich wyjątkowość polega na tym, że są pokryte materiałem wulkanicznym. Większość plaż Santorini składa się z drobnego piasku wulkanicznego, ale są też plaże, które są raczej kamieniste. Co więcej, plaże zaskoczą Cię swoimi kolorami.
Dzięki aktywności wulkanicznej, wybrzeże wyspy pokryte jest gamą kolorów - od białego, przez czerwony, aż po czarny. Czerwona Plaża jest bardzo popularna wśród turystów, ale można znaleźć również Białą Plażę lub dobrze zorganizowaną i tętniącą życiem Plażę Perivolos, która jest również znana jako "czarna plaża". Kolejna Czarna Plaża znajduje się na południowym wybrzeżu wyspy.
Najpopularniejsze plaże Santorini to zdecydowanie Red Beach, Perissa, Monolithos, Kamari i Perivolos. Plaże te są dobrze zorganizowane i oferują wszystko, czego turyści potrzebują do przyjemnego i wesołego dnia na plaży (leżaki, parasole, tawerny, bary, sporty wodne itp.).
Jeśli natomiast szukasz odrobiny spokoju i dzikiego piękna otaczającej Cię przyrody, spróbuj skierować się bardziej w stronę północnego i północno-zachodniego wybrzeża wyspy. Możemy polecić na przykład zatłoczoną plażę Cape Columbo lub odizolowaną, choć nieco wietrzną, plażę Paradisi. Piękno tych plaż jest tylko wzmocnione przez krystalicznie czyste i orzeźwiające wody Morza Egejskiego, które obmywają brzegi Santorini.
Według mitologii greckiej wyspa powstała z grudki ziemi wrzuconej do morza przez Eufemosa, syna Posejdona, boga mórz, i Europy. Eufemos, zachęcony do tego przez piękną nimfę we śnie, nazwał wyspę Kallistos (co znaczy "najpiękniejsza"). Po narodzinach jego syna Therasa wyspa stała się znana jako Thera.
Na historyczny rozwój Santorini duży wpływ miała erupcja superwulkanu Strongyli około 1600 r. p.n.e., która pogrzebała część wyspy i jej kwitnące cywilizacje. Środek pierwotnie okrągłej wyspy został zmieciony, pozostawiając jedynie peryferyjne części otaczające dużą lagunę. Wulkan wypluł też dużą ilość magmy, a popiół wulkaniczny pokrył szeroki obszar. Erupcja ta dotknęła również Kretę i wybrzeże Azji Mniejszej i jest uważana za największą katastrofę naturalną starożytności.
Niestety, katastrofa ta oznaczała również koniec istnienia bardzo ważnej i zaawansowanej wówczas cywilizacji tzw. Minojczyków. Minojczycy przybyli na Santorini z sąsiedniej wyspy Krety około 2000 lat p.n.e. i osiedlili się na obszarze znanym obecnie jako Akrotiri. Minojczycy zbudowali tu niezwykle rozwinięte miasto z budynkami publicznymi (w tym wielopiętrowymi), kamiennymi domami, ulicami, targowiskiem, a nawet kanałami. Oprócz handlu i wykonywania tradycyjnych rzemiosł, w mieście wspierano także sztukę. Po wybuchu wulkanu na miasto zeszło jednak mnóstwo pyłu i popiołu wulkanicznego, zachowując je w tej samej formie do dziś. To koniec zaawansowanej cywilizacji minojskiej.
W okresie starożytnym na wyspie osiedlili się koloniści ze Sparty, którzy założyli nową osadę Thera na trudno dostępnym terenie górskim w pobliżu Mesa Vouno. Miasto Thera szybko rosło (do budowy budynków wykorzystywano wapień z samej góry) i rozwijało się, aż stało się ważnym centrum kulturalnym wyspy i szanowanym partnerem handlowym. Niestety, wybuch w 726 roku n.e. poważnie zniszczył miasto, a mieszkańcy przenieśli się na wybrzeże wyspy w poszukiwaniu wygodniejszego życia.
Dowodem na wyrafinowanie lokalnych kultur są dwa główne stanowiska archeologiczne na wyspie - stanowisko Akrotiri oraz odkopane pozostałości starożytnej Thery. Oba obszary archeologiczne są otwarte dla zwiedzających i każdy z nich oferuje nieco inne doświadczenia. Dziś, po odsłonięciu pokładów pyłu wulkanicznego, popiołu i gliny, można spacerować po słynnym minojskim mieście i jego wąskich uliczkach, zaglądać do poszczególnych budynków, gdzie eksponowane są także ocalałe przedmioty ówczesnego życia codziennego (większość znalezionych artefaktów eksponuje Muzeum Prehistorii Thery, część także Muzeum Archeologiczne Thery w stolicy). Z kolei wykopaliska w Starożytnej Therze dają większe pole do popisu dla wyobraźni, gdyż tutaj, w przeciwieństwie do osady minojskiej, tak naprawdę zachowały się tylko fundamenty budynków, a co najwyżej fragmenty murów. Wyrobiska nie są zadaszone i wzbogacą Twoją wycieczkę o wspaniały widok na szeroką okolicę z góry.
W późniejszych czasach wyspa Santorini znalazła się pod panowaniem kilku mocarstw. W XIII wieku wyspę przejęli Rzymianie i rozpoczęła się era tzw. panowania weneckiego. Rzymianie byli ważnymi zdobywcami i jedną z potęg morskich tamtych czasów. Nazwali wyspę Santorini od patronki wyspy, świętej Ireny. Z okresu weneckiego zachowało się wiele pięknych zabytkowych budowli, głównie o charakterze obronnym. W XVI wieku wyspę przejęli Turcy Osmańscy, a w XIX wieku wyspa ponownie stała się częścią Grecji.
We współczesnej historii XX wieku wulkan był najgłośniejszy jeszcze raz, w 1956 roku. Niestety, erupcja pochłonęła wiele istnień ludzkich, wiele miasteczek Santorini zostało zniszczonych, ważne zabytki zostały poważnie uszkodzone, a infrastruktura wyspy doznała znacznych szkód. Wybuch wulkanu był katastrofą dla całej wyspy, która pogrążyła się w okresie trudności i ubóstwa. Ponowny rozwój wyspy nastąpił wraz z latami 70-tymi, kiedy to lokalna gospodarka zaczęła się skupiać na rozwoju turystyki. Obecnie Santorini jest jednym z najpopularniejszych miejsc turystycznych na świecie.
Niekiedy w związku z wyspą Santorini możemy natknąć się na informacje o mitycznej Atlantydzie, niezwykle zaawansowanej i wyrafinowanej cywilizacji, która nagle i bez wyraźnego wyjaśnienia zniknęła. Teorie na temat tego jak wyglądała Atlantyda, gdzie się znajdowała i czy w ogóle istniała obfitują. Jedna z teorii (i to dość często omawiana i cytowana) umieszcza Atlantydę we wschodniej części Morza Śródziemnego, na tzw. wyspach cykladzkich.
Legenda o mitycznej Atlantydzie związana jest z wyspą Santorini, głównie z powodu ogromnego wybuchu wulkanu około 1600 roku p.n.e., który zdołał wysadzić część wyspy i wpłynął na życie w okolicznych miejscowościach. Czy jest więc możliwe, że Atlantyda istniała na Santorini lub jednej z sąsiednich wysp i że wybuch superwulkanu Strongyli był jej zgubą?
Na Santorini znajduje się kilka fascynujących muzeów, które są dumą i odzwierciedleniem bogatego dziedzictwa kulturowego wyspy:
Grecka wyspa Santorini ma wiele do zaoferowania swoim gościom. Oprócz wielu ważnych zabytków, imponujących zamków i kilku interesujących muzeów, można odkryć jego inne skarby i zapuścić się w głąb lądu lub w fale.
Oprócz wspomnianego już i uwielbianego rejsu po zalanej kalderze, można wyruszyć np. na odkrywanie najpiękniejszych plaż Santorini, podziwiać zapierający dech w piersiach zachód słońca w miasteczku Oia, czy zjeść pyszną kolację bezpośrednio z pokładu statku wycieczkowego lub nietypowo z grzbietu konia. Jeśli lubisz bardziej wymagające wędrówki, możemy polecić na przykład spacer na szczyt Mesa Vouno.
Można też skosztować pikantnych dań kuchni śródziemnomorskiej. Santorini słynie z tradycyjnych produktów, w tym przede wszystkim z pysznego lokalnego wina. Degustacje wina są na porządku dziennym i można nawet odwiedzić muzeum wina w rejonie zwanym Vothonas, w pobliżu plaży i kurortu Kamari.
Przyjezdnych przyciągają również lokalne festiwale. Do najpopularniejszych należą "Jazz Festival" w lipcu i "Ephestia" w sierpniu. "Ephestia" to seria uroczystości zakończona pokazem sztucznych ogni przedstawiających erupcję wulkanu. Na wyspie obserwuje się również tradycje religijne i festiwale, zwłaszcza słynny "Dzień Episkopi", obchodzony 15 sierpnia w Messa Gonia, "Dzień Profitis Ilias", 20 lipca w Fira lub "Święto Ayioi Epta Paides" 4 sierpnia w Oia.
Santorini to malownicza grecka wyspa, która wygląda fantastycznie nie tylko na pocztówkach, ale i na żywo. Możesz mieć nawet wrażenie, że jesteś w innym świecie, a myśl, że Santorini może być rzeczywiście miejscem mitycznego miasta Atlantydy wkradnie się.
Santorini często przedstawiana jest jako "romantyczna wyspa", gdyż zyskała popularność zwłaszcza wśród nowożeńców i zakochanych par. I nic dziwnego. Jaka romantyczna dusza nie zachwyciłaby się zapierającym dech w piersiach zachodem słońca, który można oglądać z tarasu tradycyjnego santoryńskiego domu lub z murów starego zamku?
Turyści poszukują wyspy ze względu na jej wyjątkowość, głównie ze względu na wulkaniczny charakter okolicy. Przyjeżdżają tu dla pięknych zabytków, tradycyjnej cykladzkiej architektury, szerokich wulkanicznych plaż i krystalicznie czystego morza. Dużą atrakcją są też wycieczki łodzią po kalderze, ciekawe zwiedzanie kilku wysp lawowych w rejonie krateru. Santorini znane jest również z jakościowych i smacznych odmian wina.