Harpie

Hezjod podaje, że istniały trzy Harpie, a mianowicie Alléktó (Wicher), Ókypeté (Szybka) i Kelainó (Chmurno-Ciemna). Homer dodaje jeszcze Podarga (szybkonoga). Z wyglądu Harpie były podobne do Syren.

Pierwotną misją Harpii było przenoszenie dusz zmarłych do podziemi. Najbardziej znanym mitem, w którym pojawiają się te stworzenia, jest opowieść o Fineaszu. Fineasz potrafił wróżyć, ale nadużył swojego daru i został ukarany przez bogów ślepotą. Jego druga żona, Eidothea, przekonała go, że winę za jego ślepotę ponoszą jego synowie z pierwszego małżeństwa. Fineasz rozgniewał się i wrzucił ich do więzienia. Inne źródła podają, że kazał zakopać ich żywcem. Za ten czyn został skazany na nienasycony głód. Gdy tylko miał zjeść, przybyły Harpie, które zjadły całe jedzenie i zarżnęły to, czego nie zjadły. Fineasz został uratowany przez Argonautów. Zmusili Harpie, by przestały krzywdzić Finna.