Koza Kri-Kri (Capra aegagrus cretica), znana również jako koza kreteńska lub "agrimi", jest endemiczna dla wyspy Krety. Oznacza to, że nie występuje nigdzie indziej na świecie poza wyspą Kreta i trzema pobliskimi wyspami Dia, Thodorou i Agii Pantes. Dawniej uważano go za podgatunek dzikiej kozy, ale obecnie przeważa opinia, że jest to podgatunek kozy bezoarowej. Niektóre przewodniki podają również, że jest to największy dziki ssak na Krecie.

Koza Kri-Kri jest większa od pospolitej kozy domowej, dorasta średnio do 1,3 metra długości i ma jasnobrązowe umaszczenie. Cechą rozpoznawczą kozy Kri-Kri jest ciemny pasek na jej grzbiecie i stosunkowo długie, zakrzywione do tyłu rogi. Potrafi skakać na duże odległości i zręcznie poruszać się po bardzo stromych skałach. W środowisku naturalnym jest to gatunek płochliwy, unikający ludzi i odpoczywający głównie w ciągu dnia.

Koza "agrimi" została prawdopodobnie wprowadzona na Kretę w okresie minojskim i wkrótce stała się ważnym gatunkiem. Do lat 60-tych XX wieku wielkość populacji spadła jednak poniżej krytycznego progu 200 osobników. Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej stała się ona zwierzyną łowną dla ukrywających się w górach partyzantów. Był to jeden z powodów, dla których Wąwóz Samaria stał się w 1962 roku parkiem narodowym. Obszar wąwozu sięga aż do Gór Białych i gości inne endemiczne gatunki zwierząt, a obecnie jest chroniony jako rezerwat UNESCO. Obecnie populacja kozy liczy ok. 2 tys. osobników i dlatego wciąż jest zagrożona. Zagrażają jej przede wszystkim myśliwi (polowania na kozy Kri-Kri są surowo zabronione) oraz krzyżowanie się z kozami domowymi, których na Krecie również jest mnóstwo.

Jako symbol wyspy Krety, koza Kri-Kri jest często przedstawiana na różnych pamiątkach, ale jej bruzdy można znaleźć również na obiektach historycznych. Motyw kozy kri-kri znajduje się na starożytnych wazach, monetach oraz wyryty jest w kamieniach i murach, co dowodzi, że zwierzę to cieszyło się dużym szacunkiem w czasach starożytnych.