Historia wyspy Zakynthos
Nowa era w mentalności społecznej ludu jońskiego nadeszła wraz z francuskimi republikanami i ich hasłem „Równość i sprawiedliwość”. Ta dotychczas nieuznawana forma rządów cieszyła się większym poparciem niższych klas społecznych, w których nowe swobody obudziły pragnienie równości i niezależności. Szlachta nie chciała jednak rezygnować ze swoich przywilejów i dlatego poparła porozumienie między Rosją a Turcją, która następnie przejęła wyspę. Zmiany te skłoniły jednak mieszkańców Zakynthos do poszukiwania prawa do samostanowienia. Podczas brytyjskiej okupacji aktywnie wspierali Greków w ich wojnie o niepodległość, a w 1864 roku Wyspy Jońskie stały się częścią Grecji.
W miarę jak weneckie wpływy na greckich wyspach malały, Francuzi zaczęli coraz bardziej interesować się tym obszarem. W 1797 r. francuscy republikanie pojawili się na Wyspach Jońskich, obiecując zmianę systemu społecznego, gospodarczego i politycznego. Po zdobyciu Zakynthos, Napoleon ogłosił się wyzwolicielem Wysp Jońskich, a Zakynthos stało się centrum administracyjnym Wysp Jońskich.
Przybyciu Francuzów towarzyszyły uroczystości, zasadzenie „drzewa wolności” i spalenie kontrowersyjnej Złotej Księgi „Libro d′oro” na głównym placu. Ludność została podzielona na trzy klasy - szlachtę, mieszczaństwo i lud. Tylko szlachta była zarejestrowana w Złotej Księdze i miała prawa polityczne.
Francuzi przynieśli na wyspę nowe wolności, znieśli różne rodzaje dyskryminacji i wprowadzili obowiązek szkolny.
Jednak wolność i innowacje przyniesione przez Francuzów szybko zderzyły się z nostalgią klasy szlacheckiej, która tęskniła za dawnymi przywilejami. Tak więc francuska zmiana nie trwała długo, a oligarchia została przywrócona po zaledwie 15 miesiącach w 1798 r., kiedy wyspa znalazła się pod panowaniem rosyjsko-tureckim.
W 1800 r. w Konstantynopolu Rosja i Turcja zgodziły się ustanowić nowe wolne państwo zwane „Państwem Eptanisos” lub „Państwem Siedmiu Wysp”. Język grecki stał się oficjalnym językiem państwa, a prawosławne chrześcijaństwo zostało ustanowione oficjalną religią.
Nowe państwo przywróciło jednak dominację starej szlachty nad miejscową ludnością, powodując ciągłe napięcia w społeczeństwie, a mieszkańcy wyspy wielokrotnie organizowali powstania. Sytuacja uspokoiła się w 1807 roku, kiedy Turcy zwrócili wyspę Francuzom. Nie osiedlili się tam jednak na długo.
W 1809 roku Brytyjczycy, z pomocą dużej armii, osiedlili się na Zakynthos i uczynili ją stolicą państwa jońskiego. Brytyjczycy rządzili wyspą od 1814 do 1864 roku. W rezultacie wyspa zyskała nową infrastrukturę, wodociągi, mosty, porty, szkoły itp.
Jednak w tym czasie reszta Grecji wciąż znajdowała się pod panowaniem tureckim, a w społeczeństwie narastały nastroje antyautorytarne. Grecy założyli nawet tajne stowarzyszenie patriotyczne o nazwie „Filiki Eteria” („Towarzystwo Przyjaciół”), a kolejne wydarzenia doprowadziły do powstania niepodległościowego. W 1821 r. miała miejsce grecka wojna o niepodległość, w której mieszkańcy Zante odegrali kluczową rolę, otwarcie wspierając Greków i przekazując pieniądze oraz żołnierzy.Grekom ostatecznie udało się uwolnić spod panowania tureckiego.
Oddzielenie Grecji od wpływów tureckich było silnym impulsem do powstania radykalnego ruchu na Wyspach Jońskich, które od dawna walczyły z Brytyjczykami. Zante i Wyspy Jońskie dołączyły do Grecji 21 maja 1864 r., kiedy powiewała na nich grecka flaga.
Czy odwiedziłeś to miejsce i masz jakieś dodatkowe informacje, ciekawe obserwacje lub zdjęcia?