Przybycie Imperium Osmańskiego

Na przełomie 1522 i 1523 roku, po upadku Rodos, Imperium Osmańskie pod wodzą sułtana Sulejmana Wspaniałego przejęło kontrolę nad wyspą Kos i innymi wyspami Morza Egejskiego. Imperium Osmańskie, które w tym czasie rozszerzało się na Europę, Azję i Afrykę, włączyło Kos do swoich prowincji. Wyspa stała się strategicznym punktem na Morzu Egejskim ze względu na położenie na szlakach handlowych między Wschodem a Zachodem oraz bliskość Azji Mniejszej.

Administracja i życie pod panowaniem osmańskim

Pod panowaniem osmańskim Kos została włączona do szerszego systemu administracyjnego imperium. Wyspa była zarządzana przez lokalnego gubernatora, który był mianowany przez sułtana, a administracyjnie podlegała pod Sanjak of Rhodes, mniejszą jednostkę administracyjną w ramach większej prowincji. Lokalny gubernator był odpowiedzialny za pobieranie podatków, utrzymanie porządku i zapewnienie obrony wyspy.

Lokalni mieszkańcy, w większości greccy prawosławni chrześcijanie, mieli ograniczoną autonomię, ale mogli zachować swoją religię i zwyczaje w zamian za płacenie specjalnego podatku znanego jako „haraç” lub „dżizja”. Podatek ten był postrzegany jako cena za ochronę i wolność religijną pod rządami muzułmanów.

W okresie osmańskim na wyspie osiedliło się również kilka rodzin muzułmańskich, co doprowadziło do powstania niewielkiej, ale znaczącej społeczności muzułmańskiej. Ci nowi mieszkańcy przynieśli na Kos swoje własne tradycje kulturowe i religijne, co doprowadziło do powstania nowych meczetów, łaźni publicznych (hammamów), szkół (medres) i innych budynków związanych z kulturą islamską. Do najważniejszych budynków należą meczet Defterdar i meczet Gazi Hassan Pasha.

Rozwój gospodarczy i handel

Okres osmański przyniósł Kos stabilność, co sprzyjało rozwojowi gospodarczemu i handlowi. Wyspa znajdowała się na ważnych szlakach morskich między Wschodem a Zachodem, co pozwoliło jej czerpać korzyści z handlu i żeglugi. W tym czasie rozwinęło się rolnictwo, rzemiosło i produkcja. Wyspa Kos słynęła z produktów rolnych, takich jak oliwki, wino, zboże i owoce, które były eksportowane do różnych części Imperium Osmańskiego.

Przebieg i koniec rządów osmańskich

W XVII i XVIII wieku wyspa doświadczyła kilku najazdów weneckich i maltańskich. Turecki garnizon na wyspie został wzmocniony i zbudowano nowe fortece. Podczas greckiej wojny o niepodległość w latach 1821-1829 Kos pozostawało pod kontrolą osmańską, ale sympatie miejscowej ludności greckiej były po stronie rebeliantów.

W XIX wieku nastąpił stopniowy upadek władzy osmańskiej, co znalazło odzwierciedlenie w Kos. Ludność grecka zyskała większy wpływ na lokalną administrację i gospodarkę.

Rządy osmańskie na Kos zakończyły się w 1912 r. podczas wojny włosko-tureckiej, kiedy to Włochy przejęły kontrolę nad wyspą w ramach ekspansji na Morzu Egejskim. Koniec rządów tureckich oznaczał początek nowego rozdziału w historii wyspy, kiedy Kos znalazła się pod włoską administracją, a później stała się częścią współczesnej Grecji.

Chociaż panowanie tureckie dobiegło końca, część ludności muzułmańskiej pozostała na wyspie aż do wymiany ludności między Grecją a Turcją w 1923 roku.

Zabytki

Panowanie osmańskie pozostawiło na wyspie Kos kilka ważnych zabytków, które nadal upamiętniają ten okres. Architektura osmańska na wyspie charakteryzuje się charakterystycznymi cechami, takimi jak minarety, łuki, fontanny i bogato zdobione wnętrza.

Meczet Defterdar: Meczet, znajdujący się na placu Eleftherias w stolicy Kos, został zbudowany pod koniec XVIII wieku. Jego nazwa pochodzi od osmańskiego gubernatora wyspy, Defterdara, który zlecił jego budowę. Meczet jest ważnym przykładem architektury osmańskiej i nadal jest jednym z głównych zabytków okresu osmańskiego na wyspie.

Meczet Gazi Hassan Pasha (Loggia): Meczet został zbudowany w XVIII wieku i nazwany na cześć osmańskiego admirała Gazi Hassan Pasha. Znajduje się na placu Platanos w stolicy Kos. Meczet słynie z pięknej architektury i minaretu, który dominuje nad placem.

Osmańskie miejsca pochówku i mauzolea : Na wyspie znajduje się kilka osmańskich miejsc pochówku i mauzoleów. Grobowce są często ozdobione inskrypcjami i ornamentami.