Wojna koryncka

Wojna ta zmusiła Spartę do odwołania króla Agesilaosa z frontu perskiego. Agesilaos dołączył do bitwy dopiero w 394 r. p.n.e. pod Koroneą, gdzie połączone siły Teb i Argos próbowały zablokować przejście na Peloponez. Sparta wygrała tę bitwę dzięki jego dowództwu, choć sam król został ranny. Same walki toczyły się na wodzie i lądzie. Na lądzie Sparta nadal wygrywała, ale nie potrafiła w pełni wykorzystać swoich zwycięstw. Na morzu dominowały Ateny, wspierane przez Persów. Na przykład w bitwie pod Cnidus Sparta straciła znaczną część swojej floty. Tak więc cała wojna była raczej niezdecydowana.

Wraz ze zwycięstwem pod Cnidus wzrosły wpływy ateńskie, a także tebańskie. Nie było to w interesie Persów, a Sparta wykorzystała to, łatwo przekonując perskiego króla Artakserksesa do zawarcia tak zwanego "pokoju królów" w 387 rpne. Zgodnie z nim król perski zatrzymał miasta Azji Mniejszej i Cypru. Ateny otrzymały wyspy Lemnos, Skyros, Imbros, a Sparcie powierzono funkcję swego rodzaju nadzorcy perskich interesów w Grecji.