Sofokles

Do najważniejszych dzieł Sofoklesa należą Antygona, Elektra i Edyp Rex.

Jego ojcem był bardzo zamożny Sofillos, który posiadał warsztat do produkcji zbroi i broni. Sofokles otrzymał więc w młodości wysokiej jakości wykształcenie różnego rodzaju (muzyka, gimnastyka).

Sofokles stopniowo angażował się w politykę, zostając skarbnikiem ateńskiego stowarzyszenia morskiego w 443 r. p.n.e.. Następnie, wraz z Peryklesem, jako strateg dowodził grecką armią w wojnie przeciwko Samos. W podeszłym wieku został wybrany na proboszcza, a tym samym jednego z dziesięciu komisarzy, którzy mieli ponownie podnieść Ateny po klęsce Syrakuzan na Sycylii.

Sofokles, według Arystofanesa, miał mieć przyjazne usposobienie i być stale zrelaksowany i optymistyczny. Jego synem był tragiczny poeta Iophon.

W dziedzinie dramatu Sofokles zdobył swoją pierwszą nagrodę w 468 r. p.n.e., kiedy pokonał Ajschylosa na festiwalu Dyonis. Od tego czasu wygrał 24 razy z 30 festiwali, a nikt nawet nie zbliżył się do tej liczby. Sofokles wprowadził również trzeciego aktora (trytagonistę). Zwiększyło to dramatyzm fabuły i pozwoliło fabułom być bardziej płynnymi i złożonymi. Co więcej, jako pierwszy użył malowanej scenografii na scenie teatralnej.

Sofokles napisał 123 tragedie, ale zachowało się tylko siedem i kilka innych fragmentów. Jego twórczość odzwierciedla współczesne sytuacje polityczne i społeczne. Wspomina o epidemii dżumy w tamtych czasach. Jego bohaterowie są często niedoskonali i ułomni. I to właśnie na tych cechach buduje dramaturgię swoich dzieł, gdzie główny bohater popełnia poważny błąd, a po reakcji otoczenia powoduje kolejny drobny błąd, który prowadzi do zniszczenia. Jednak ta destrukcja tak naprawdę oczyszcza bohatera i pozwala mu odnaleźć samego siebie. W swoich dziełach nie stronił od ironii i metafory.

Sofokles wywarł również ogromny wpływ na współczesnych autorów.