Eurypides

Eurypides w oryginalny sposób potraktował tradycyjne mity, ukazując psychologię poszczególnych bohaterów, zwłaszcza kobiet. To właśnie ich emocje ostatecznie absorbują bohaterów. W swoich dziełach krytykował także aktualne problemy Aten czy przeciwstawiał się tradycyjnym ideom moralnym i religijnym. Z tego też powodu polityka stanowiła w jego sztukach ogromne źródło inspiracji. Bogowie w jego sztukach zachowują się jak śmiertelnicy, ale ich cechy są wyolbrzymione. Bogowie często pojawiają się tutaj jako postacie negatywne. Kobiety dominują w głównych rolach.

Z powodu wróżbiarstwa Eurypidesa od młodości pociągała lekkoatletyka, ponieważ jego przeznaczeniem było wygrywanie wyścigów. Chociaż Eurypides z powodzeniem uprawiał zapasy, ostatecznie zajął się dramatem. Jego nauczycielem miał być Anaksagoras. Przez całe życie jego twórczość była krytykowana, zwłaszcza przez jego współczesnych (Sofoklesa i Arystofanesa). Często wyśmiewano go również za życie prywatne, ponieważ był dwukrotnie żonaty i obie żony były mu niewierne. Również z tego powodu był uważany za mizogina. Żył w odosobnieniu i samotności w swojej ulubionej jaskini w Salaminie, gdzie napisał większość swoich tragedii.

Z powodu drwin Eurypides postanowił udać się do Aten na dwór macedońskiego króla Archellasa. Tutaj jednak zmarł po ataku psów, które rozszarpały go po powrocie z uczty.

Z jego 92 sztuk przetrwało tylko 18 tragedii i 1 dramat satyrowy.