Zenon z Kition

Wiemy bardzo niewiele o jego życiu, głównie anegdotyczne historie.

Zenon z Kition miał urodzić się w rodzinie kupieckiej, a on sam był kupcem do 42 roku życia. Według Diogenesa Laertiusa, w tym czasie rozbicie się statku na morzu spowodowało, że Zenon stracił wszystko. Kiedy zastanawiał się, co zrobić ze swoim życiem, natknął się na książkę Sokratesa. Zapytał więc księgarza, gdzie mógłby nauczyć się czegoś podobnego, a ten polecił mu filozofa Kratesa z Teb, który stał się jego nauczycielem. Jego filozofia samokontroli była bardzo wpływowa w Rzymie i we wczesnym chrześcijaństwie. Stoicyzm został również przyjęty przez wielu ludzi w czasach współczesnych. W przeciwieństwie do cyników, którzy żyli na marginesie społeczeństwa, stoicy uznawali społeczną naturę człowieka i podkreślali odwagę, odpowiedzialność i inne cnoty obywatelskie.

Zenon z Kition znany był jako chudy, ciemnoskóry mężczyzna, który otaczał się żebrakami. Mimo to cieszył się dużym szacunkiem wśród ludzi.

Historia śmierci Zenona głosi, że opuścił swój dom jako starzec, potknął się i złamał kciuk. Zwrócił się do nieba, cytując słowa nieszczęsnej Niobe: "Idę, dlaczego wciąż mnie wzywasz?" i powiesił się. i powiesił się.

Zachowały się jedynie fragmenty dzieł Zenona. Jego najsłynniejsze dzieło nosi tytuł "O wiosce". Była to najwyraźniej utopia o wiosce racjonalnych ludzi, w której nie ma pieniędzy, świątyń ani sądów, ponieważ racjonalni ludzie ich nie potrzebują i kierują się wyłącznie swoim rozumem.

Krater księżycowy Zeno został nazwany jego imieniem.