Greccy filozofowie
Zenon z Elei
Zḗnōn ho Eleátēs
Zenon z Elei był greckim filozofem przedsokratejskim, który należał do tak zwanej szkoły elejskiej. Urodził się w 490 r. p.n.e. i zmarł w 430 r. p.n.e.
Zenon z Elei jest najbardziej znany ze swoich paradoksów, które miały wspierać doktrynę Parmenidesa (o niepodzielności bytu i niemożliwości ruchu) i zaprzeczać doktrynie Pitagorasa.
Prawie nic nie wiadomo o jego życiu. Arystoteles nazwał go odkrywcą dialektyki. Był także jedną z postaci w dialogu Platona Parmenides.
Paradoksy Zenona:
1) Wyścig Achillesa z żółwiem
Achilles stoi w punkcie A, a żółw stoi przed nim w punkcie B. Achilles jest szybszy, ale zanim dotrze do punktu B, żółw jest już w punkcie C. Zanim Achilles dotrze do punktu C, żółw jest już w punkcie D. Odległości między punktami stale się zmniejszają, ale według Zenona Achilles nigdy nie dogoni żółwia.
2) Lecąca strzała
Lecąca strzała obserwowana w dowolnym momencie swojego ruchu znajduje się w jednym punkcie, w którym de facto spoczywa. Jeśli jednak jest w spoczynku w dowolnym momencie swojego lotu, oznacza to, że jest również w spoczynku w czasie, co oznacza, że się nie porusza.
Oprócz tych argumentów przedstawił wiele (do 40) innych. Jego paradoksy są do dziś przedmiotem sporów między filozofami i matematykami. Newton i Leibniz próbowali je obalić dzięki odkryciu rachunku różniczkowego i całkowego.