Teodor z Cyreny

Teodor z Cyreny był również znany jako Atheos. Pochodzenie tego przydomka związane jest z jego krytyką wierzeń religijnych.

Jego nauczycielami byli Cyrenejczycy Annikeris i Arystyp Młodszy, a on sam uczęszczał na wykłady Dionizjusza z Chalcedonu. Teodoret czerpał z hedonistycznej filozofii szkoły cyrenajskiej, którą dalej rozwijał. Według niego błogość nie polega na krótkotrwałych przyjemnościach zmysłowych, ale celem powinna być niekończąca się pogoda ducha, radosny nastrój i trwałe dobre samopoczucie psychiczne. Uważa on radość za najlepszą rzecz, a smutek za największe nieszczęście. Radość powinna wypływać z racjonalności, a smutek z nierozsądku.

Etyka Teodora była bardzo indywidualistyczna. Odrzucał przyjaźń jako rzecz ograniczającą niezależność i samowystarczalność. Uważał śmierć za ojczyznę za głupotę, ponieważ dla mądrego człowieka cały świat jest jego ojczyzną. Mądry człowiek, jak twierdził, może od czasu do czasu kraść, cudzołożyć i popełniać świętokradztwo, ponieważ są to czyny naganne tylko z powodu konwencji, a nie z natury.

Teodorus miał wielu następców, którzy utworzyli ruch w szkole cyrenaików zwany Teodorykanami. Wśród jego uczniów był cynicki filozof Bion z Borystenes.

Wśród jego dzieł Diogenes Laertios wymienia traktat O szkołach filozoficznych. Napisał także O bogach, w którym najwyraźniej odrzucił popularne idee dotyczące bogów.

Teodozjusz miał zostać wydalony z Cyreny, więc przez pewien czas mieszkał w Atenach, gdzie został zainstalowany jako władca przez Demetriosa z Phaleros w 317 rpne. Kiedy Theodôros bezczelnie szydził z arcykapłana Eurycleidesa, został postawiony przed sądem, ale to Demetrios go ochronił. Ostatecznie został również wygnany z Aten, prawdopodobnie w tym samym czasie, co upadek rządów Demetriosa w 307 r. p.n.e.. Następnie Teodoros przeniósł się na dwór egipskiego króla Ptolemeusza I. Ten wysłał go jako swojego wysłannika do Lizymacha, władcy Tracji. Tutaj Teodoret spowodował znaczne kłopoty swoją wolną mową, co bardzo rozgniewało Lizymacha. Po powrocie z tej podróży zamieszkał w Cyrenie, gdzie spędził swoje ostatnie lata jako bardzo szanowany człowiek.