Greccy filozofowie
Parmenides
Parmenides z Elei, Parmenides ho Eleates
Parmenides był greckim filozofem przedsokratejskim. Urodził się w 510 r. p.n.e. w greckiej kolonii Elea (obecnie Velia w południowych Włoszech), a zmarł w 450 r. p.n.e.
Parmenides był jednym z najważniejszych filozofów, a Platon uważał go za "ojca filozofii". Był także założycielem szkoły elejskiej, do której należeli jego uczniowie Zenon z Elei i Melissos.
Jego dzieła nie zachowały się poza kilkoma fragmentami. Miał napisać wierszowane dzieło "O naturze" (Peri physeós). Mówi się, że miał 3000 wersów, z których zachowało się tylko 150. Dzieło zostało podzielone na trzy części (przedmowa, droga prawdy, droga pozoru). Dzieło napisane jest niezwykle gęstym i oszczędnym językiem, przez co jego interpretacja jest bardzo trudna.
Parmenides jest uważany za pierwszego "krytycznego" filozofa, który nie zadowala się zwykłą wiedzą zmysłową. Wiedza, według niego, musi opierać się na racjonalnej krytyce, na żądaniu niepodważalności i na ustalonych pojęciach. Jest to duża różnica w stosunku do jego poprzedników, którzy wyjaśniali rzeczy poprzez doświadczenie. Parmenides jest zatem w rzeczywistości pierwszym teoretykiem.