Ksenofanes z Kolofonu

Po tym, jak Ksenofanes został wygnany z rodzinnego miasta, wiele podróżował, przede wszystkim po Sycylii.

Ksenofanes pisał swoje dzieła w jambach (dystych elegijny i heksametry). Jego poezja jest satyryczna i często refleksyjna. W swoich dziełach często krytykuje Homera i Hezjoda poprzez ich przedstawienia bogów i igrzysk olimpijskich. Gardził przesądami, wiarą w cuda i wróżbiarstwem. Jednak nie zaprzeczał istnieniu bogów, ale kwestionował, czy bogowie mieli początek (narodziny), ponieważ to, co ma początek, ma koniec.

Ksenofanes krytykował również niemoralne zachowanie bogów. Argumentował również, że jeśli ludzie wyobrażają sobie bogów podobnych do siebie, to robią to również zwierzęta, co bardzo rozgniewało całe społeczeństwo. Bóg Ksenofanesa jest bezcielesny, nie do przedstawienia, nieruchoma siła bez ruchu w przestrzeni, ale z wewnętrzną sprawczością. Ten pogląd na bogów został później rozwinięty przez jego zwolenników Parmenidesa i Zenona z Elei.

Ksenofanes był również zdecydowanie przeciwny używaniu pieniędzy jako środka płatniczego, ponieważ w tamtych czasach nie były one tak powszechne, jak będą w przyszłości.

Co ciekawe, jako pierwszy zasugerował, że skamieniałości mięczaków są rzeczywistymi szczątkami zwierząt, które kiedyś żyły w morzu. Co więcej, krater Xenophanes na odwróconej stronie Księżyca został nazwany jego imieniem.