Dionizy z Aleksandrii

Kiedy Orygenes opuścił Aleksandrię, został zastąpiony na czele szkoły przez Heraklesa, a następnie przez Dionizosa. Podobnie było ze stanowiskiem biskupa. Po śmierci Demetriusza zastąpił go Herakles, a po jego śmierci (w 248 r.) Dionizjos.

Sam Dionizjos doszedł do chrześcijaństwa poprzez czytanie tekstów i poszukiwanie prawdy.

Dionizjos kilkakrotnie uciekał z Aleksandrii. Pierwszy raz z powodu prześladowań chrześcijan przez cesarza Decjusza. Następnie został wygnany do Libii przez cesarza Waleriana. Przebywał również na wygnaniu w egipskim mieście Meriotis.

Dionizjos napisał kilka dzieł, w których obala epikurejski materializm oparty na atomizmie Demokryta. Udowadnia również chrześcijańską doktrynę stworzenia. W innym dziele zaprzecza, że apostoł Jan był autorem Księgi Objawienia.

Twierdził, że każde cierpienie jest lepsze niż podzielony kościół. Opowiadał się więc za ponownym przyjęciem tych, którzy odwrócili się od wiary w wyniku tortur i prześladowań. Napisał to w liście skierowanym do Nowacjana, który nie chciał przyjąć tych osób (w przeciwieństwie do papieża i Dionizego). "List do Fabiusza" porusza podobny temat.

Święty Dionizy Aleksandryjski został wpisany na rzymską listę świętych. Jego pamięć jest czczona przez Kościół rzymskokatolicki 17 listopada.