Tantal

Historia Tantala była tak potężna, że odcisnęła swoje piętno w powszechnie znanym wyrażeniu "tantalowe męki". Tantal bowiem dopuścił się tak strasznych czynów, że ziemskie kary nie wystarczyły, by go ukarać, lecz został skazany na wieczne męki.

Początkiem tego wszystkiego była przyjaźń między Tantalosem a Zeusem. Zeus zaprosił go na Olimp, gdzie on i inni bogowie ucztowali i uczestniczyli w wielu spotkaniach. Thantalos stopniowo się starzał i zaczął porównywać się z bogami, a nawet wywyższać się ponad nich. Następnie kradł boskie jedzenie (nektar i ambrozję) na ucztach, którymi następnie dzielił się ze swoimi śmiertelnymi przyjaciółmi. Nie wahał się wyjawić tajemnic, które podsłuchał na Olimpie. Ale Zeus był gotów przekroczyć wszystko.

Kolejnym nieprzyjemnym czynem Tantala było ukrycie skradzionego złotego psa w swoim pałacu. Pies ten został skradziony przez króla Pandareosa, który ukrył go z Tantalosem, ponieważ wiedział, że Tantalos jest w łasce bogów i nikt nie będzie go szukał. Zeus zaczął szukać psa poprzez wspomnienie własnego dzieciństwa, kiedy został wychowany przez kozę Amaltheię i to właśnie złoty pies chronił ich oboje. Kiedy Tantalus Diem został zapytany o psa, nie przyznał się do niczego. Zeus wysłał więc boga Hermesa, aby przeszukał cały pałac. Kiedy pies został znaleziony, Zeus był bardzo zły.

A to wciąż nie było wszystko. Tantal zaprosił kilku bogów, aby sprawdzić ich wszechwiedzę. Zabił swojego syna Pelopsa, rozczłonkował jego ciało i przygotował wspaniały posiłek, który następnie podał bogom. Ale bogowie rozpoznali danie i odrzucili je. Z wyjątkiem bogini Demeter, która była przepełniona żalem z powodu porwanej córki Persefony i bezmyślnie zjadła kawałek łopatki. Rozgniewani bogowie włożyli mięso z powrotem do kotła, ugotowali je, a bóg Hermes, na rozkaz Zeusa, ożywił je. Brakujący kawałek łopatki zastąpili kością słoniową. Pelops wypiękniał tak bardzo, że Posejdon zabrał go na Olimp, by został jego osobistym kelnerem.

Za wszystkie swoje czyny Tantal został pozbawiony królestwa i wrzucony do podziemi, gdzie miał cierpieć najcięższe męki. Będzie stał w czystej wodzie. Ale kiedy będzie chciał się napić, woda się cofnie. Nad nim będą gałęzie pełne jabłek. Ale kiedy po nie sięgnie, gałęzie się odsuną. Nad nim będzie wisiał ogromny głaz, który zaraz spadnie, ale nigdy nie spadnie, by zakończyć jego nieszczęście.