Peleus

Peleus nie miał łatwego życia. W młodości zabił swojego brata Fokasa w kłótni i musiał uciekać. Znalazł schronienie u fityńskiego króla Eurytiona. Tutaj żył szczęśliwie, a nawet pojął za żonę córkę króla, Antygonę. Pewnego dnia, gdy udał się na polowanie na strasznego kalidońskiego dzika, przypadkowo zabił króla Eurytiona. Musiał więc ponownie opuścić Focję.

Tym razem kroki Peleusa doprowadziły go do Iolcus w Tesalii. Tam został przyjęty przez króla Acastosa. Królowa zakochała się w Peleusie, ale on nie odwzajemnił jej miłości. Zdegustowana królowa powiedziała Akastosowi, że Peleus próbuje ją uwieść, więc ona i król postanowili go zabić. Akastos ukrył miecz Peleusa i zwabił go do lasu. Bohater znalazł jednak miecz i zabił zarówno Akastosa, jak i jego żonę.

Następnie Peleus zaczął odkupywać swoje czyny wieloma bogatymi ofiarami. Po oczyszczeniu się powrócił do Phthii, aby przejąć rządy. Niestety, nie odnalazł swojej żony Antygony, która zmarła w międzyczasie.

W tym samym okresie Zeus zalecał się do bogini morza Tetydy. Ale kiedy dowiedział się, że jej przyszły syn przewyższy swojego ojca, wycofał się z zalotów. Postanowił ożenić Tetydę z Peleusem. Nie była zadowolona z tego małżeństwa, ale Zeus nie mógł się oprzeć. Wszyscy bogowie zostali zaproszeni na wesele, które odbyło się w jaskini centaura Cheirona. To również tutaj miał miejsce legendarny spór o złote jabłko, które zostało rzucone między inne boginie przez Eris, boginię sporów, miało należeć do "najpiękniejszej".

Małżeństwo Peleusa i Tetydy nie było szczęśliwe, chociaż mieli razem syna, Achillesa. Tetydzie przeszkadzało małżeństwo ze śmiertelnikiem, a Peleusowi nie podobał się fakt, że Tetyda próbowała uczynić Achillesa nieśmiertelnym, ponieważ czuł, że chce go zabić. Pomalowała Achillesa ambrozją i zaćmiła go nad ogniem. Pewnego dnia Peleus wyciągnął miecz na Tetydę, aby uratować syna. Tetyda przestraszyła się, uciekła i nigdy nie wróciła.

Gdy Achilles dorósł, stał się wielkim bohaterem i wojownikiem. Oddał swoje życie pod murami Troi.