Chaos

Poemat Hezjoda Teogonia ("O pochodzeniu bogów" lub także "Narodziny bogów") opisuje pochodzenie Chaosu w następujący sposób: "Zatem najpierwej powstał Chaos, a zasię po nim Ziemia o piersi szerokiej, wszystkim bezpieczna siedziba nieśmiertelnym, co dzierżą wierzchołki śnieżnego Olimpu i mglistego Tartaru w głębi ziemi o drogach szerokich, potem Eros, co jest najpiękniejszy wśród nieśmiertelnych, członki rozluźnia i wszystkim bogom jednako i ludziom, serca w piersi ujarzmia oraz ich wolę rozsądną. A z Chaosu Erebos oraz Noc czarna powstały, z Nocy z kolei Eter jako też Dzień się zrodziły, których zrodziła brzemienna, z Erebem w miłości złączona. Ziemia zasię najpierw zrodziła sobie równego Uranosa gwiezdnego, ażeby okrył ją całą, żeby być szczęsnym bogom zawsze bezpieczną siedzibą. Góry zrodziła wysokie, czarowne schronienie bogiń Nimf, które zamieszkują góry pocięte jarami.".

Najpierw więc był Chaos (Otchłań, nieuporządkowana otchłań, antyteza i prekursor kosmosu), potem narodziła się Ziemia (Gaja), a w niej Otchłań Podziemna (Tartar), a następnie Miłość (Eros). Następnie z Chaosu narodziła się Ciemność (Erebos) i Noc (Nyx). Następnie z Ziemi (Gaia) rodzi się Niebo (Uranos) i Morze (Pontos). Noc (Nyx) i Ciemność (Erebos) rodzą Światło (Aithér) i Dzień (Hémerá).

W ten sposób ludzki świat i jego struktura - czasowa (Dzień i Noc) i przestrzenna (Ziemia i Niebo) - stopniowo wyłania się z Chaosu.