Styks

W mitologii greckiej Styks jest córką tytana Okeanosa i tytanicy Tetydy. Jest boginią i personifikacją rzeki Styks. Zajmowała szczególną pozycję wśród swoich sióstr (trzy tysiące sióstr - rzek) - była najmłodsza, ale jednocześnie uważana za najszlachetniejszą.

Ze swoim mężem Pallasem miała czworo potomstwa, a mianowicie Níké (zwycięstwo), Kratos (siła), Biá (przemoc) i Zélos (wysiłek i dążenie).

Kiedy Zeus powstał przeciwko Kronosowi, Styks stanął po stronie Zeusa. Zwróciła się również o pomoc do swoich synów, których cechy (Moc, Siła, Ambicja i Zwycięstwo) przyczyniły się do zwycięstwa Zeusa. Zeus następnie zabrał ich na Olimp.

Bogini Styks uosabia również tajemniczą rzekę Styks, która płynie wokół królestwa zmarłych i tworzy zachodnią granicę Tartaru (otchłani potępionych). Styks reprezentował przerażające miejsce, ale jednocześnie magiczne i święte. Odnosiły się do niego największe i najważniejsze przysięgi. Przysięgi takie były wówczas nieodwołalne, a ich złamanie surowo karane, czego na własnej skórze doświadczali nie tylko ludzie, ale i bogowie. Zmarli również muszą być ostrożni - jeśli nie mają monety dla przewoźnika Charona, na zawsze pozostaną wędrowcami w podziemnym świecie.

Inne rzeki wpadające do Styksu to Acheron, Phlegethon (Pyriflegethon), Kókytos, Aornis i Lethe.

← Selene Thanatos →

powrót